Hoe een berg was mijn 1e stap is naar een georganiseerde sabbatical

Het plan staat nog niet vast en is nog niet zeker, maar het idee alleen al geeft mij energie: ik overweeg een langere tijd vrij te nemen, een sabbatical. Of het nu echt doorgaat en wat ik precies ga doen, weet ik nog niet, maar de voorbereiding houdt mij bezig.

Gretchen Rubin’s boek The Happiness Project komt op precies het juiste moment. In haar boek vertelt ze hoe ze een lijst van voornemens opstelt om stap voor stap haar geluk te vergroten. Dat idee spreekt mij enorm aan. Alleen, in plaats van een uitgebreide lijst te maken, besluit ik meteen in actie te komen.

Een van de eerste voornemens die op mijn mentale lijstje verschijnt, is: "Ruim rommel op". Het klinkt misschien simpel, maar zoals Rubin zegt: "De kleinste veranderingen kunnen de grootste impact hebben". Voor mij begint dat bij de was.

De eeuwige berg wasgoed

Laat ik eerlijk zijn: de was heeft altijd een plek in mijn routine, maar niet bepaald een prominente. Ik doe het niet dagelijks, waardoor de stapels zich opstapelen tot een indrukwekkende berg. Sterker nog: ik doe een groot gedeelte helemaal niet, mijn man sorteert en zet de wasmachine en droger aan. Als hij de wasmand uiteindelijk naar beneden brengt, is het vaak al te laat: het is een monsterklus geworden, eentje die ik op mijn vrije woensdagochtend aanpak. Vrij? Niet bepaald.

Ik besluit het anders te doen. Iedere dag een was draaien, drogen en opvouwen. Ik zet het op mijn voornemens lijst. Eén wasje per dag. Maar.... waarom uitstellen? Ik besluit om gewoon nu al te starten met iedere dag een wasje. Wat mij opvalt? Het kost mij maar 5 minuten om een lading was op te vouwen. 5 minuten! Hoe liet ik het ooit zover komen dat ik uren kwijt ben aan bergen wasgoed?

Wat ik ontdek tussen de stapels

Deze nieuwe routine brengt nog iets aan het licht: hoeveel kleding we eigenlijk hebben. Onze kasten – van minimaal 2,5 meter breed per persoon – puilen uit. Zelfs met alle hang- en legmogelijkheden waar over nagedacht is, is er nauwelijks ruimte in de gloednieuwe kasten die we sinds vorig jaar hebben. En handdoeken? Ik tel er 21. Exclusief reis- en strandhanddoeken. Genoeg om 3 weken mee vooruit te kunnen met iedere dag een lekker schone handdoek. Waarom puilen de kasten eigenlijk uit? Omdat we steeds nieuwe kleding en handdoeken kopen zonder ons af te vragen wat we al hebben.

Ik realiseer mij dat we onszelf een vals gevoel van ‘tekort’ aanleren. Nieuwe sokken kopen, “want stel dat we zonder zitten,” terwijl de oude achterin de kast liggen. Het dagelijks wassen en opvouwen leert mij niet alleen meer waardering te hebben voor wat we al hebben, maar ook dat minder soms echt meer is.

De kracht van kleine gewoontes

Met die kleine dagelijkse was routine komt ook een kleine frustratie. Mijn woensdagochtenden zijn altijd het moment waarop ik de Zo Word Je Steenrijk podcast luister. Nu moet ik een nieuw moment vinden om te luisteren. Misschien tijdens een andere gewoonte op mijn lijst: 10.000 stappen per dag.

Die lijst van voornemens blijft groeien. Van een opgeruimde kast tot een dagelijkse was routine, alles draagt bij aan een groter doel: ruimte creëren. Ruimte in mijn huis, in mijn hoofd en in mijn agenda. Dat geeft energie.

TikTok, een wasmachine en een nieuwe obsessie

Alsof het algoritme van TikTok mijn opruimlust voelt, krijg ik ineens poetsvideo’s voorgeschoteld. Een video trekt mijn aandacht: het reinigen van je wasmachine en droger. Wanneer heb ik dat voor het laatst gedaan? Precies. Nooit.

Ik duik erin en werk aan het organizen van de ruimte. Ik koop magnetische bakken om aan de zijkant van de apparaten te plakken, perfect om pluizen in te verzamelen. Geen gedoe meer met stofzuigen rond de droger. Ook investeer ik in drogerbollen en magnetische bakken voor wasmiddel en was parfum. En dan? Een grondige deep clean.

De reactie van mijn man als ik vraag wanneer hij voor het laatst de droger schoonmaakte, is onbetaalbaar. Spoiler: hij heeft het nog nooit gedaan. Beelden van drogers die in brand vliegen flitsen door mijn hoofd. Extra motivatie om dit nieuwe ritueel vol te houden.

Reflectie: een gewoonte die blijft, sabbatical of niet

Of die sabbatical er nou wel of niet komt, en wat ik precies ga doen, weet ik niet. Maar het idee alleen al geeft mij een frisse blik op mijn gewoontes. Het brengt mij in beweging. In plaats van eindeloos plannen en lijstjes maken, begin ik gewoon. Het dagelijks draaien van een wasje klinkt misschien klein, maar de impact is groot.

Ik merk dat deze nieuwe gewoonte mij structuur geeft, overzicht en zelfs rust. Geen volle wasmanden meer, geen monsterklus op mijn woensdagochtend, en geen frustratie als het niet lukt. Dit voelt als een kleine stap in de richting van een groter doel: een leven met minder rommel, minder stress en meer ruimte voor de dingen die echt belangrijk zijn.

En wie weet wat die sabbatical mij straks brengt. Maar voor nu brengt deze nieuwe gewoonte mij al genoeg. En ik ben van plan het vol te houden, sabbatical of niet.